Φύσημα και αέρας

Εδώ θα πούμε μερικά σημαντικά πράγματα που αφορούν το σημαντικότερο ίσως κομμάτι στο παίξιμο του κλαρινέτου ,το φύσημα.
Το φύσημα αποτελεί το σημαντικότερο ίσως κομμάτι στην
ενασχόληση σας με το κλαρινέτο.Αυτό είναι που θα δώσει τον ήχο που θέλουμε στο όργανο και όχι τα δάχτυλα μας. Όσο καλοί και να γίνουμε στα χέρια ,εάν δεν εξ ασκήσουμε και βελτιώσουμε το φύσημα μας το τελικό αποτέλεσμα θα είναι πολύ φτωχό.Πολύ σημαντικό είναι να νιώθουμε το όργανο σαν επέκταση των πνευμόνων μας ,σαν επέκταση του εαυτού μας.Αυτό θα μας δώσει την ευκαιρία να αρχίσουμε να νιώθουμε πράγματα πάνω στο όργανο. Να νιώθουμε τις δονήσεις του καλαμιού ,να νιώθουμε το γαργαλητό στα δάχτυλα μας από τον αέρα που επιτρέπουμε να βγαίνει από το κλαρινέτο μας ,να νιώθουμε γενικά το τι συμβαίνει με τον αέρα που φυσάμε στο όργανο.
Στα πρώτα στάδια ενός μαθητή ,το φύσημα του μπορεί να παρομοιαστεί με φύσημα σφυρίχτρας διαιτητή με μοναδική διαφορά την έλλειψη στραγαλιού. Είναι δυνατό και συνεχές ,κάνοντας το όργανο να παράγει έναν ήχο που δεν έχει καμία σχέση με τον ήχο που ακούμε από έμπειρους μουσικούς ,ήχο που μας αγγίζει ,ήχο που μας συγκινεί, ήχο που μας σαγηνεύει.
Ας ξεκινήσουμε να αναλύσουμε τον σωστό τρόπο φυσήματος ,όσο τουλάχιστον μας επιτρέπουν τα γράμματα και οι λέξεις να κάνουμε κάτι τέτοιο .
Πολύ σημαντικό είναι να σιγοτραγουδάμε μέσα μας την νότα την οποία παίζουμε ,και δεν εννοώ να λέμε Ντο.Ρε,Μι ,άλλα να σιγοτραγουδάμε την τονικότητα του κομματιού χωρίς προφορά νότας. Αυτό αυτομάτως θα δώσει στον αέρα που φυσάμε τονικότητα και χρώμα ,όσο και παράξενο αν ακούγεται αυτό.
Επίσης σημαντικό είναι να τραγουδάμε την μελωδία που θέλουμε να παίξουμε με το κλαρινέτο μας από πριν, προσπαθώντας να δώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο χρώμα και συναίσθημα στην φωνή μας. Αμέσως μετά να κάνουμε το ίδιο άλλα όχι τραγουδώντας, άλλα φυσώντας το κλαρινέτο μας.
Το φύσημα μας πρέπει να είναι σταθερό ,να κρατάμε την δίοδο του αέρα από τους πνεύμονες ως τα χείλη μας ανοιχτή ,καθώς και να παρέχουμε τη σωστή υποστήριξη από το διάφραγμα μας. Για το διάφραγμα θα μιλήσουμε σε άλλο άρθρο μας.

Άλλο σημαντικό κομμάτι είναι να ελέγχουμε τον αέρα όχι με τους πνεύμονες άλλα με το σφίξιμο των χειλιών μας ,ελέγχοντας ανα πάσα στιγμή την ταχύτητα του αέρα που θα δονήσει το καλάμι.
Εάν υποθέσουμε ότι φυσάμε την ίδια ποσότητα αέρα ,άλλη ταχύτητα θα έχει εάν σφίξουμε τα χείλη μας (ο αέρας θα περνάει με μεγάλη ταχύτητα) και άλλη εάν χαλαρώσουμε τα χείλη μας ( η ίδια ποσότητα αέρα θα έχει μεγαλύτερη δίοδο προς το καλάμι  ,άρα θα περνάει πιο αργά) δίνοντας μας διαφορετικό ήχο παρόλο που φυσήξαμε ακριβώς την ίδια ποσότητα αέρα.
Το σημαντικότερο είναι να νιώθουμε τι παίζουμε κάθε φορά έτσι ώστε να αποτυπώνουμε στο κλαρινέτο μας κάθε φορά τα συναισθήματα μας ,κάθε αναστεναγμός μας ,κάθε βαριά αναπνοή ,κάθε ξεφύσημα μας να παίρνει μορφή και ήχο.
Η σημαντικότερη εξάσκηση που μπορείτε να κάνετε για να βελτιώσετε το φύσημα σας είναι να προσπαθείτε να παίζετε όσο το δυνατόν πιο σιγά. Όταν καταφέρετε να βγάζετε όλες τις οκτάβες ,καθαρά, με ήχο που σχεδόν δεν ακούει ο διπλανός σας ,τότε θα έχετε κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα όσο αφορά τον έλεγχο του αέρα.
Επίσης ποτέ να μην ξεχνάμε να τραγουδάμε μέσα μας ότι και να παίζουμε .Το κλαρινέτο είναι επέκταση μας και ότι σιγοτραγουδάμε μέσα μας ,το μεταφράζει σε ήχο και νότες .
Οι μουσικοί κλαρινέτου είναι τραγουδιστές που αντί να βγάζουν ήχο με τις παλλόμενες φωνητικές τους χορδές ,παράγουν ήχο κάνοντας το καλάμι του οργάνου τους να πάλλεται.